به عبارت دیگر در این نوع افزایش سرمایه، سهام به قیمت مدنظر با سلب حق تقدم از سهامداران قبلی و به میزان منابع مالی مورد نیاز به عموم عرضه می‌گردد سپس مابه التفاوت قیمت فروش و قیمت اسمی هر سهم از منابع تامین شده کسر و به عنوان اندوخته صرف سهام شناسایی و پس از آن اندوخته صرف سهام مطابق ماده 160 اصلاحیه قانون تجارت تحت عنوان سهام جایزه، پرداخت نقدی و انتقال به اندوخته (حسب مورد) به سهامداران قبلی شرکت تعلق خواهد گرفت. با توجه به اینکه صرف سهام از محل افزایش سرمایه و انتشار سهام جدید به قیمتی بیش از قیمت اسمی حاصل می‌شود، یکی از روش‌های تامین مالی سرمایه‌ای محسوب می‌شود.

وی اظهار داشت: سهام شرکتی که قصد افزایش سرمایه از محل صرف سهام را دارد می‌بایست از استقبال و بازدهی کافی در بازار معاملاتی برخوردار باشد. در واقع رشدی بودن و وجود انتظارات مثبت در خصص آتیه سهام از ضروریات تحقق موفقیت‌امیز این نوع از افزایش سرمایه است. با توجه به رونق بازار سرمایه و استقبال سرمایه‌گذاران از بازار سهام در شرایط فعلی می‌توان از فرصت به وجود امده در راستای تامین مالی شرکت‌ها با کمترین هزینه استفاده کرد.

این کارشناس بازار سرمایه با بیان اینکه عمده‌ترین چالش پیش روی سهامداران عمده در شرکت‌ها در بحث افزایش سرمایه از محل صرف سهام این است که علی رغم عدم تغییر ارزش دارایی‌های سهامداران فعلی شرکت پس از عملیاتی شدن افزایش سرمایه، درصد مالکیت و در واقع درصد تاثیرگذاری سهامداران در تصمیم‌گیری‌های آتی کاهش خواهد یافت. در کنار مزایای این نوع از تامین مالی در صورتی که  کاهش درصد مالکلیت سهامداران عمده موجب از دست دادن کنترل و مدیریت شرکت گردد، امکان عملیاتی نمودن افزایش سرمایه به دلیل عدم تمایل سهامدان عمده، کان لم یکن خواهد شد. بنابراین در خصوص شرکت‌هایی که درصد مالکیت سهامداران از ثبات کافی برخوردار نیست این چالش می‌تواند مانع اصلی جذب نقدینگی از این روش باشد.

تبیین مدل قیمت‌گذاری بهینه جهت تعیین قیمت سهام جدید تا حدی می‌تواند اثرات رقیق شدن درصد مالکیت سهامداران عمده فعلی را کاهش دهد. در واقع سهام منتشره جدید می‌بایست به گونه‌ای قیمت‌گذاری شود که ضمن برخورداری از جذابیت کافی برای مشارکت سرمایه‌گذاران جدید موجب کمترین کاهش در درصد مالکیت سهامداران فعلی گردد.

این کارشناس بازار سرمایه در پایان عنوان کرد که نکته قابل تامل در این شیوه از افزایش سرمایه این است که منابع نقد قابل توجهی در دسترس شرکت قرار خواهد گرفت که می‌تواند جهت اجرای پروژه‌های توسعه ای شرکت مورد استفاده قرار گیرد. در این خصوص شرکت هایی که نیاز به اصلاح ساختار سرمایه دارند و از طرف دیگر نیازمند منابع مالی برای دستیابی به طرح‌های توسعه‌ای خود هستند، این نوع افزایش سرمایه کاملا کاربردی است. این منبع تامین مالی را می‌توان کاملا باثبات و بدون سررسید، با هزینه مالی بسیار پایین تلقی نمود که در بلند مدت بازدهی و رشد بسیاری را برای شرکت به همراه خواهد داشت.