آمریکا در رقابت برای کسب بزرگترین اقتصاد جهان از چین پیشتاز است.

ایالات متحده در رقابت برای کسب بزرگترین اقتصاد جهان، تا حدی به لطف پر مصرف بودن آمریکایی‌ها، از چین جلوتر رفته است.

اسوار پراساد که زمانی در صندوق بین‌المللی پول، تیم چین را رهبری می‌کرد و اکنون در دانشگاه کرنل است، گفت: «این یک چرخش چشمگیر است. “عملکرد قوی اقتصاد ایالات متحده، همراه با تمام بادهای مخالف کوتاه مدت و بلندمدت که اقتصاد چین با آن مواجه است، کمتر نشان می‌دهد که تولید ناخالص داخلی چین روزی از تولید ناخالص داخلی ایالات متحده پیشی خواهد گرفت.”

در آغاز سال گذشته، تصور می شد که ایالات متحده وارد رکود شدیدی شود، زیرا فدرال رزرو برای مبارزه با بلای تورمی که در ده‌های دیده نشده بود، نرخ بهره را افزایش داد.

از سوی دیگر، انتظار می‌رفت چین با بازگشایی کامل اقتصاد خود پس از قرنطینه‌های شدید برای مبارزه با شیوع کووید-19، با سرعت سرسام آور به سمت بهبودی گسترده حرکت کند.

اما این چیزی نیست که اتفاق افتاده است. داده‌های تولید ناخالص داخلی منتشر شده در روز پنجشنبه نشان داد که اقتصاد ایالات متحده سال بدی را به پایان رسانده و تورم پس از رشد 4.9 درصدی در سه ماهه سوم، در سه ماهه چهارم 3.3 درصد به صورت واقعی تعدیل شده بود و در مسیر بازگشت به هدف ۲ درصدی فدرال رزرو قرار دارد و ترس از رکود در حال محو شدن است.

در مقابل، چین زیر بار رکود چند ساله املاک و مستغلات با بدترین روند کاهش تورم در ۲۵ سال اخیر دست و پنجه نرم می‌کند. صادرات – که زمانی ستون حیاتی رشد بود – در سال 2023 کاهش یافت، بیکاری در میان جوانان افزایش یافت و دولت‌های محلی با بدهی‌های زیادی مواجه شدند.

در حالی که ارقام دولتی با رشد 5.2 درصدی در سال 2023، نشان می دهد که اقتصاد به هدف مقامات در رشد سالانه رسیده است، شبهاتی وجود دارد که این ارقام واقعی نیستند و مطمئناً، تولید ناخالص داخلی اسمی تنها راه برای اندازه گیری اندازه اقتصاد یک کشور نیست.

اقتصاددانان همچنین از چیزی به نام برابری قدرت خرید استفاده می‌کنند که سعی می‌کند تفاوت قیمت‌ها را بین کشورها برای کالا یا خدمات یکسان در نظر بگیرد. بر این اساس، چین در سال 2016 از ایالات متحده پیشی گرفته بود، به این صورت که افراد با یک دلار در چین، به سادگی اقلام بیشتری از ایالات متحده خریداری می‌کردند.

اما طبق نظر بسیاری از ناظران، این بهترین راه برای اندازه گیری وزن اقتصادی در صحنه جهانی نیست. به همین منظور، تولید ناخالص داخلی اسمی به عنوان راهنمای بهتری در نظر گرفته می شود.

مسئله برق

جاش لیپسکی، مشاور سابق صندوق بین‌المللی پول که اکنون مدیر مرکز ژئواکونومیکس شورای آتلانتیک است، گفت: «همه‌گیری بسیاری از ضعف‌های چین، که عمیق و ساختاری هستند را پوشانده است که این ضعف ها بسته به توانایی آن‌ها در اصلاحات، در طول دهه باقی خواهند ماند.

آدام پوزن، رئیس موسسه اقتصاد بین‌الملل پترسون، استدلال می‌کند که شی جین پینگ، رئیس‌جمهور چین، با اعمال قدرت خودسرانه و مستبدانه خود در سراسر اقتصاد و جامعه، به‌ویژه در طول همه‌گیری، ضعف‌های اقتصادی اساسی کشور را تا حد زیادی تشدید کرده است.

این امر خانوارها و کسب و کارهای کوچک را به احتکار وجوه نقد واداشته است، زیرا آنها نمی‌دانند آینده چه خواهد شد. این بیماری است که پوسن آن را “کووید طولانی اقتصادی” نامیده است – یک بیماری مزمن که با کمبود نشاط و سستی طولانی مشخص می شود.

در همین حال، ایالات متحده، اقتصاددانان را با انعطاف پذیری اقتصاد خود در برابر شیوع بیماری همه گیر شگفت زده کرده است. برخی مانند پوزن حتی گمان می‌کنند که کشور ممکن است در آستانه افزایش بهره‌وری باشد که به اقتصاد اجازه می‌دهد بدون ایجاد تورم، سریع‌تر رشد کند.

با این حال، اقدام نهایی در کمپین فدرال رزرو برای بازگرداندن تورم ایالات متحده به هدف 2 درصدی خود هنوز انجام نشده است و این خطر وجود دارد که باعث رکود شود.

بازار کار نشانه هایی از ضعیف شدن را نشان می دهد. در نتیجه، جولیا کورونادو، بنیانگذار MacroPolicy Perspectives LLC و اقتصاددان سابق فدرال رزرو روز چهارشنبه در یک وبینار موسسه امریکن انترپرایز گفت که خطرات رکود در حال حاضر بیشتر از آغاز سال 2023 است.

ایالات متحده نگرانی های بلندمدتی نیز دارد، از جمله کسری بودجه بالا به لحاظ تاریخی.

لیپسکی گفت: «تمام پیش بینی ها درباره تبدیل شدن چین به بزرگ‌ترین اقتصاد جهان از نظر تولید ناخالص داخلی، به تعویق افتاده و باید بگوییم برای مدت نامعلومی به تعویق افتاده است».